مخصوص شيعى، چشم پوشيد و طبق مذهب آنان عمل كرد، هر چند كه خوف و ترسى در ميان نباشد. اين نوع تقيه اختصاص به تقيه با اهل سنّت دارد و در تعاليم پيشوايان معصوم : نسبت به آن سفارش شده‌است و از عبادت‌هاى بزرگ محسوب مى‌شود. [1]

در زير به نمونه‌هايى از فتاواى حضرت امام قدس سره كه براساس تقيه مداراتى و در راه تحقق عملى وحدت مسلمانان صادر شده، اشاره مى‌كنيم:

1- در مورد چگونگى شركت در نماز جماعت اهل تسنن از امام راحل قدس سره استفتا شده: آيا اين نماز از نظر نيّت و غيره مثل نماز جماعت شيعه است؟

امام قدس سره در پاسخ، مى‌فرمايد:

به هر نحو آن‌ها عمل مى‌كنند، انجام دهند. [2]

2- با توجه به اينكه «شيعه بودن» از جمله شرايط امام جماعت است. بر اين اساس سؤال شده: بعضى از برادران دانشجو در خارج از كشور با استناد به اين مسأله در مساجد و جماعات مسلمانان شركت نمى‌كنند و اين عمل آن‌ها موجب بدبينى ديگر مسلمانان نسبت به ما شده است، آيا اين كار شرعاً صحيح است يا نه؟

امام قدس سره مى‌فرمايد:

اگر شركت نكردن در نماز آنان موجب بدبينى است، شركت كنند و با آن‌ها نماز بخوانند. [3]

3- در مورد تبعيت حجّاج شيعه از حكم اعلام اوّل ماه ذيحجّه از طرف علماى اهل سنّت، مى‌فرمايد:

اگر اوّل ماه ذيحجّه نزد علماى اهل سنّت ثابت شد و حكم كردند به اول ماه، بايد حجّاج شيعه از آن‌ها تبعيت كنند و روزى را كه ساير مسلمين به عرفات مى‌روند آن‌ها نيز بروند و حجّ آن‌ها صحيح است. [4]

[1] - ر. ك: الرسائل، امام خمينى قدس سره، ج 2، ص 174-210

[2] - ر. ك: استفتاآت، ج 1، ص 278

[3] - همان، ص 279

[4] - رسالۀ نوين، عبدالكريم بى‌آزار شيرازى، ج 1، ص 265