است، «آن چيزى كه تا به حال، اسلام را نگه داشته، همان فقه سنّتى بوده است.» [1] و «براى بررسى عميق و همه‌جانبه علوم اسلامى طريقه‌اى مناسب‌تر از شيوه علماى سلف يافت [نمى‌] شود و تاريخِ بيش از هزار ساله تحقيق و تتبّع علماى راستين اسلام گواه بر ادّعاى ما، در راه بارور ساختنِ نهال مقدّس اسلام است.» [2]

براساس چنين باورى، خود حضرت امام قدس سره به فقه سنّتى و شيوه علماى سلف در استنباط احكام شرع و استخراج آن از منابع معتبر فقهى، اهتمام مى‌ورزيد و در مقاطع گوناگون، حفظ و تقويت آن را به حوزه‌هاى علميه و روحانيت، سفارش مى‌كرد و تخلّف از آن را جايز نمى‌شمرد. امام قدس سره مى‌فرمود:

... اين جانب معتقد به فقه سنّتى و اجتهاد جواهرى هستم و تخلّف از آن را جايز نمى‌دانم. اجتهاد به همان سبك صحيح است، ولى اين بدان معنا نيست كه فقه اسلام، پويا نيست. [3]

همچنين مى‌فرمود:

حوزه‌هاى علميه، امروز بايد بيش‌تر از سابق در مسائل اسلامى فقه، جدّيت نمايند و مسأله فقه به همان نحوى كه مشايخ، درست كرده‌اند، بايد محفوظ بماند. [4]

اهميّت حفظ و تقويت فقه سنّتى در پيشگاه حضرت امام قدس سره به‌حدّى است كه براى آخرين بار نيز در قسمتى از وصيت‌نامه سياسى- الهى خود نسبت به آن سفارش كرده، مى‌فرمايد:

... لازم است علما و مدرّسين محترم نگذارند در درس‌هايى كه مربوط به فقاهت است و حوزه‌هاى فقهى و اصولى از طريقه مشايخ معظّم كه تنها راه براى حفظ فقه اسلامى است، منحرف شوند و كوشش نمايند كه هر روز بر دقّت‌ها و بحث و نظرها و ابتكار و تحقيق‌ها افزوده شود و فقه سنّتى كه ارث سلف صالح است و انحراف از آن سُست شدن‌

[1] - صحيفۀ نور، ج 20، ص 56

[2] - همان، ج 21، ص 89

[3] - همان، ص 98

[4] - همان، ج 18، ص 96