از توطئه‌هاى مهمى كه در قرن اخير خصوصاً در دهه‌هاى معاصر و بويژه پس از پيروزى انقلاب آشكارا به چشم مى‌خورد، تبليغات دامنه‌دار با ابعاد مختلف براى مأيوس نمودن ملّت‌ها و بخصوص ملّت فداكار ايران از اسلام است. گاهى ناشيانه و با صراحت به اينكه احكام اسلام كه هزار و چهارصد سال قبل وضع شده است نمى‌تواند در عصر حاضر كشور را اداره كند، يا اينكه اسلام يك دين ارتجاعى است و با هر نوآورى و مظاهر تمدّن مخالف است .... [1]

امام خمينى قدس سره در چنين موقعيتى با درك توطئه دشمن و احساس غربت اسلام و انزواى فقه و فقاهت، با دلى شجاع و قلبى مطمئن و آرام و بدون دغدغه خاطر و ترس از تهمت‌هاى متحجّران و مقدّس مآبان پا به ميدان دفاع از فقه آل محمد قدس سره و اسلام ناب محمدى 6 گذاشت، چهره فقه و فقاهت اصيل اسلام را به شكل درستى ترسيم كرد، اجتهاد بالنده و مترقى شيعه را در ميدان رويارويى با معضلات تمدّن جديد سربلند جلوه داد و در برخورد با رخدادهاى نوين اجتماعى فتواهايى صادر كرد كه در نوع خود بى‌نظير است.

امام راحل قدس سره با بصيرت و روشن بينى فقاهتى خود، مراقب اوضاع اجتماعى و سياسى بود و خود را در برابر آن مسؤول مى‌دانست. امام قدس سره مى‌فرمايد:

من از آن آخوندها نيستم كه در اينجا بنشينم و تسبيح دست بگيرم! من پاپ نيستم كه فقط روزهاى يكشنبه مراسمى انجام دهم و بقيه اوقات براى خودم سلطانى باشم و به امور ديگر كارى نداشته باشم. [2]

از اين رو، مى‌بينيم كه ايشان با چنين احساس مسؤوليتى در برابر امور جارى جامعه، در مقام صدور فتوا از شجاعت وصف‌ناپذيرى برخوردار است، به‌طورى كه پس از بيان فتوا با قدرت تمام از آن پشتيبانى مى‌كند و مى‌فرمايد:

[1] - وصيت‌نامۀ الهى - سياسى امام، ص 17، انتشارات اسوه

[2] - در جستجوى راه از كلام امام، ج 6، ص 56