يك معضل اجتماعى در نظام اسلامى رخ نمود و نياز به چاره‌انديشى داشت.

اظهارنظر در اين‌گونه مسائل- كه كمتر كسى جرأت سخن‌گفتن درباره آن‌ها را داشت- شجاعت و شهامت امام راحل قدس سره را مى‌طلبيد كه وارد ميدان شود و اين معضل نظام اسلامى را حلّ كند. حضرت امام قدس سره نيز با شجاعتى بى‌نظير و بدون واهمه از تهمت‌هاى متحجّران و مقدّس‌مآبان به شبهات گوناگونى كه دراين زمينه مطرح شده بود، پاسخ گفت.

در زير به خلاصه‌اى از پاسخ‌هاى ايشان در اين زمينه اشاره مى‌كنيم:

1- موسيقى مطرب حرام است.

2- شنيدن صداهاى مشكوك مانع ندارد.

3- يادگيرى و ياددادن موسيقى هم حكم اصل را دارد [يعنى اگر اصل موسيقى، مطرب باشد تعليم و تعلّم آن حرام خواهد بود، ولى در غير مطرب و همچنين در صداهاى مشكوك، اشكال ندارد].

4- استعمال آلات لهو [ابزارى كه فقط براى لهو است‌] جايز نيست.

5- خريد و فروش آلات مختص به لهو، جايزنيست، ولى در آلات مشترك، اشكال‌ندارد.

6- تماشاى فيلمى كه زنان اجنبى و چه‌بسا بى‌حجاب در آن بازى مى‌كنند، اشكال ندارد؛ به‌شرطى كه: انسان، صاحب آن را نشناسد، و ريبه و فساد در آن نباشد. [1]

8- احياى احكام متروك‌

درتوضيح اين ويژگى، مناسب است ابتدا به اوضاع حوزه‌هاى فقهى گذشته قبل‌از قيام امام خمينى قدس سره اشاره كوتاهى داشته باشيم؛ حوزه‌هاى علميه، قبل از قيام حضرت امام قدس سره از نظر فرهنگى و اجتماعى وضع نامطلوبى داشت. دورى از صحنه اجتماع و سياست، پرداختن به وظايف فردى، رشد تك‌بعدى، محصور بودن و ... از خصلت‌هاى حوزه‌هاى علميه در گذشته بود. در آن زمان‌ها درس و بحث‌ها به ابواب مخصوصى از فقه منحصر مى‌شد. حتى رساله‌هاى عملى جز مسائل تقليد، طهارت و نجاست، نماز و روزه، خمس و زكات و مانند آن چيزى نداشت. قسمت قابل توجهى از ابواب فقه و بسيارى از علوم‌

[1] - ر. ك: استفتاآت از محضر امام خمينى قدس سره، ج 2، ص 11-18