2. نبايدها

1- 2. شورش‌

درآمد

از كارهايى كه اعضاى نيروهاى مسلح از آن نهى شده‌اند، «شورش» است. قانونگذار در ماده 18 قانون مجازات جرايم نيروهاى مسلح، «سرپيچى از اطاعت فرماندهان يا رؤسا با تبانى قبلى يا به صورت دسته جمعى» و نيز «تعدى و تجاوز به جان و مال و ناموس مردم يا اموال عمومى در ارتباط با خدمت با تبانى قبلى و با سلاح گرم يا سرد» را «شورش» دانسته و براى آن، مجازات حبس از سه تا پانزده سال را در نظر گرفته است؛ مگر آنكه از مصاديق محارب شناخته شود كه در اين صورت حكم آن را خواهد داشت.

سرپيچى جمعى از اطاعت فرماندهان يا رؤسا

در مبحث «لزوم اطاعت از دستورات مافوق و سرپيچى نكردن از آن» گذشت كه اعضاى نيروهاى مسلح به استناد و منابع دينى اعمّ از عقل و نقل و فرامين فرماندهى معظم كل قوا، ملزم به اطاعت از دستورهاى قانونى و مشروع فرماندهان و رؤساى خود بوده، مجاز به سرپيچى از آن نيستند.

اين در صورتى است كه سرپيچى به صورت انفرادى باشد و از مفاسد و تبعات منفى كمترى نصيب برد؛ امّا اگر سرپيچى از حدّ فردى تجاوز كند و با تبانى قبلى و به صورت جمعى انجام گيرد، مستندات مذكور در آن مبحث، به طريق اولى شامل اين گونه از سرپيچى هم خواهد بود؛ زيرا سرپيچى جمعى، ضمن داشتن مفاسد ناشى از سرپيچى فردى، داراى مفاسد ديگرى از جمله، از هم پاشيدگى شيرازه امور نظامى است كه به هيچ وجه شايسته گذشت نيست. از اين رو، نحوه برخورد با سرپيچى جمعى بسيار شديدتر از نوع برخورد با سرپيچى فردى است.

بررسى تاريخ اسلام نشان مى‌دهد كه جبهه اسلام و حق ضربات مهلك و سهمگينى كه از نافرمانيها و سرپيچيهاى جمعى و توطئه‌آميز در جريان رويارويى با جبهه باطل‌