خيانتى كه بزرگ‌ترين خيانتها است؛ چنان كه از آن حضرت نقل است:

انّ اعظم الخيانة خيانة الامّة. [1]

بزرگ‌ترين خيانت، خيانت به امّت است.

3- نامه‌هاى نهج البلاغه سرشار از توصيه‌هاى امام على 7 به كارگزارانش براى رعايت بيت‌المال مسلمين و پرهيز از هرگونه كوتاهى و خيانتى در آن است كه به مواردى اشاره مى‌گردد:

خطاب به اشعث بن قيس عامل آذربايجان:

قلمرو فرمانرواييت طعمه تو نيست؛ بلكه امانتى است بر گردن تو ... در دستان تو مالى است از اموال خداوند بزرگ و تو خزانه دارى تا آن را به من تسليم كنى. [2]

- خطاب به زياد بن ابيه عامل بصره:

به خدا سوگند مى‌خورم سوگندى صادقانه، كه اگر به من خبر رسد كه در غنايم مسلمانان چه اندك چه بسيار خيانت كرده‌اى، چنان بر تو سخت گيرم كه تهيدست مانى و بار هزينه‌ها بر دوشت سنگينى كند و ذليل و خوار شوى. [3]

- خطاب به يكى از كارگزاران جمع آورى زكات:

بدا به حال كسى كه شاكيان او در پيشگاه عدل الهى، فقيران و مستمندان و سائلان و رانده‌شدگان و ورشكستگان و در راه ماندگان باشند. هر كه امانت را بى ارج شمارد، و در مزرع خيانت بچرد، خود و دين خود را از لوث آن پاكيزه نسازد، خود را در دنيا گرفتار خوارى و رسوايى ساخته و در آخرت خوارتر و رسواتر است و بى گمان بزرگ‌ترين خيانت، خيانت به مسلمانان و بزرگ‌ترين دغلكارى دغلكارى با پيشوايان است. [4]

[1] . همان، حديث 5309

[2] . نهج البلاغة، نامۀ 5

[3] . همان، نامۀ 20

[4] . همان، نامه 26