لعنة اللَّه على الراشى والمرتشى. [1]

لعنت خدا بر رشوه‌دهنده و رشوه‌گيرنده.

لعن اللَّه الراشى والمرتشى والرائش الذى يمشى بينهما. [2]

خدا لعنت كند رشوه دهنده و رشوه گيرنده و دلال ميان آن دو را.

ما من قوم يظهر فيهم الرشا الّا اخذوا بالرّعب. [3]

هر گروهى رشوه ميانشان رواج گيرد، به ترس دچار شوند. [4]

ب- نظر فقها:

1- برخى بر آنند كه همه مسلمانان بر حرمت رشوه اتفاق نظر دارند. [5] حتى برخى فقها، حرمت رشوه خوارى را از ضروريات دين دانسته‌اند. [6]

2- مقام معظم رهبرى در پاسخ به استفتائات گوناگون درباره رشوه خوارى مى‌فرمايد:

پرداخت رشوه و گرفتن آن جايز نيست هر چند باعث ايجاد مشكل و زحمت براى ديگران نشود، چه رسد به موردى كه بدون استحقاق، باعث ايجاد مزاحمت براى ديگران شود. [7]

جايز نيست كارمندان در برابر انجام كار مشتريان كه براى آن استخدام شده‌اند و در برابر آن هر ماه حقوق دريافت مى‌كنند، از مشتريان چيزى بگيرند. [8]

كارمندان ادارات هم كه از نظر قانونى موظف به انجام كار مردم هستند، حق ندارند هيچ گونه مبلغى را به طور غير قانونى در برابر انجام كار مراجعه كنندگان درخواست و يا دريافت كنند. و جايز نيست در اين مال، تصرف نمايند، بلكه بايد آن را به صاحبانش بازگردانند. [9]

[1] . همان، حديث 7263

[2] . همان، حديث 7265

[3] . نهج الفصاحه، حديث 2693

[4] . بر اساس اين حديث شريف، خطر رواج رشوه در ميان نظاميان نسبت به ساير كارمندان، دو چندان مى‌شود؛ چرا كه ترس زاييده از رشوه خوارى در منافات با روحيۀ شجاعت و بى باكى لازم براى‌نظاميان‌است

[5] . ر. ك: جامع المقاصد، محقق كركى، ج 4، ص 35؛ مسالك الافهام، شهيد ثانى، ج 3، ص 136؛ كفاية‌الاحكام، محقق سبزوارى، ص 265

[6] . كتاب القضاء، آيت اللّٰه گلپايگانى، ج 1، ص 233

[7] . رسالۀ اجوبة الاستفتائات، ج 2، ص 55، س 160

[8] . همان، ص 53، س 155

[9] . همان، ص 55، س 159 و نيز س