را از مفاد آن مطلع سازند، محكوميتهايى را برشمرده است و نيز براى نظاميانى كه بر اثر بى‌احتياطى يا بى‌مبالاتى يا عدم رعايت نظامات دولتى موجب افشا يا فقدان اسناد مذكور شوند.

ضرورت حفظ اسرار و اسناد (رازدارى سازمانى)

الف- آيات:

1- خداوند در سوره آل عمران، آيه 118 مى‌فرمايد:

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! محرم اسرارى از غير خود برنگزينيد.

در شأن نزول آيه از ابن عباس نقل شده است اين آيات هنگامى نازل شد كه عده‌اى از مسلمانان با يهوديان، به سبب قرابت، يا همسايگى يا حق رضاع و يا پيمانى كه پيش از اسلام بسته بودند، دوستى داشتند و به قدرى با آنها صميمى بودند كه اسرار مسلمانان را به آنان مى‌گفتند. بدين وسيله قوم يهود، كه دشمن سرسخت اسلام و مسلمين بودند و به ظاهر خود را دوست مسلمانان قلمداد مى‌كردند، از اسرار مسلمانان مطلع مى‌شدند. آيه نازل شد و به اين كسان هشدار داد كه چون آنان در دين شما نيستند، نبايد آنها را محرم اسرار خود قرار دهيد؛ زيرا آنان درباره شما از هيچ شر و فسادى كوتاهى نمى‌كنند. آنان مى‌خواهند شما هميشه در رنج و عذاب باشيد. [1]

2- خداوند در سوره انفال، آيه 27 مى‌فرمايد:

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! به خدا و پيامبر خيانت نكنيد و (نيز) در امانات خود خيانت روا مداريد در حالى كه متوجهيد و مى‌دانيد.

در شأن نزول اين آيه امام باقر و امام صادق 7 چنين روايت كرده‌اند كه پيامبر 6 دستور داد يهود «بنى قريظة» را محاصره كنند. اين محاصره بيست و يك شب ادامه يافت. از اين رو، ناچار شدند پيشنهاد صلح را پيش بكشند؛ به اين ترتيب كه از سرزمين مدينه كوچ كرده، به سوى شام بروند. پيامبر نپذيرفت و فرمود تنها بايد حكميت سعد بن معاذ را

[1] . تفسير نمونه، ج 3، ص 63