در زمان پيامبر خدا 6 با افزونى نيرو نمى‌جنگيديم؛ بلكه تنها بر اساس بصيرت به نبرد با دشمن مى‌رفتيم.

4- امام على 7 در بيان پيامدهاى ناگوارى بى بصيرتى مى‌فرمايد:

نظر البصر لايجدى اذا عميت البصيرة. [1]

هر گاه ديده بصيرت كور باشد، نگاه چشم سودى ندهد.

فاقد البصر فاسد النظر. [2]

آن كه بصيرت و بينش را از دست دهد نظرش هم نادرست و بى ارزش است.

فقد البصر اهون من فقدان البصيرة. [3]

از دست دادن بينايى آسان‌تر است تا از دست دادن بينش.

5- همچنين در وصف اهل بصيرت مى‌فرمايد:

بصير كسى است كه بشنود و بينديشد، نگاه كند و ببيند، از عبرت‌ها بهره گيرد، آن گاه راههاى روشنى را بپيمايد و بدين ترتيب از پرتگاهها دورى مى‌كند. [4]

[1] . ميزان الحكمة، ج 2، حديث 1730

[2] . همان، حديث 1731

[3] . همان، حديث 1736

[4] . همان، حديث 1732