(بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَايَفْقَهُونَ) (انفال: 65)

آنان قومى ناآگاه و بى‌بصيرتند.

وصف جنگجويان كافر و دشمن به بى بصيرتى و فقدان بينش، از باب «تصرف الاشياء باضدادها» مى‌فهماند كه جنگجويان مسلمان بايد به سلاح بصيرت و بينش مجهّز باشند.

2- خداوند در وصف پيامبر 6 و يارانش به او دستور مى‌دهد تا با صداى رسا اعلام كند:

(هذِهِ سَبِيلي أَدْعُوا إِلَى اللَّهِ عَلَى‌ بَصِيرَةٍ أَنَا وَمَنِ اتَّبَعَنِي) (يوسف: 108)

اين راه من است كه من و پيروانم با بصيرت كامل به سوى خدا دعوت مى‌كنيم.

ب- روايات:

1- امام على 7 در خطبه‌اى با وصف مجاهدان زمان پيامبر 6، از بصيرت و بينش آنان چنين ياد مى‌كند:

حملوا بصائرهم على اسيافهم ودانوا لربهم بامر واعظهم. [1]

از روى بصيرت شمشير زدند و به فرمان اندرز دهنده خود به پروردگارشان تقرب جستند.

2- امام على 7 در خطبه‌اى ديگر درباره مجاهدانى كه قادر به پيروزى در جنگى نظير «جمل» هستند مى‌فرمايد:

ولايحمل هذا العَلَم الّا اهل البصر والصبر والعلم بمواقع الحق. [2]

كسى بيرق اين جنگ را بر دوش نمى‌كشد، مگر آنكه اهل بصيرت و صبر باشد و به آنچه حق و درست است، دانا باشد.

3- امام على 7 در جاى ديگر درباره مجاهدان زمان پيامبر اكرم 6 مى‌فرمايد:

فانا لم نكن تقاتل على عهد رسول اللَّه 6 بالكثرة، وانّما كنا نقاتل بالبصيرة. [3]

[1] . نهج البلاغه، خطبه 150

[2] . همان، خطبه 172

[3] . بحار الانوار، ج 40، ص 255