2- خداوند در سوره نساء آيه 102 با تعليم كيفيت نماز خوف هنگام جنگ مى‌فرمايد:

و هنگامى كه در ميان آنها باشى و (در ميدان جنگ) براى آنها نماز بر پا كنى، بايد دسته‌اى از آنها با تو (به نماز) برخيزند و بايد سلاحهاى خود را با خود برگيرند و هنگامى كه سجده كردند (و نماز را به پايان رسانيدند) بايد به پشت سر شما (به ميدان نبرد) بروند و آن دسته ديگر كه نماز نخوانده‌اند (و مشغول پيكار بوده‌اند) بيايند و با تو نماز بخوانند و بايد آنها وسايل دفاعى و سلاحهاى خود را با خود (در حال نماز) حمل كنند (زيرا) كافران دوست دارند كه شما از سلاح‌ها و متاعهاى خود غافل شويد و يك مرتبه به شما هجوم كنند و اگر از باران ناراحت هستيد و يا بيمار (و مجروح) باشيد، مانعى ندارد كه سلاحهاى خود را بر زمين بگذاريد؛ و وسايل دفاعى (مانند زره و كلاه خود) را با خود برداريد.

لزوم مراقبت از جان خويش با استفاده از وسايل ايمنى و حفاظتى در هر شرايطى از نكات قابل استفاده از آيه شريفه است.

3- خداوند در سوره بقره آيه 195 مى‌فرمايد:

خود را به دست خود به هلاكت نيفكنيد.

آيه شريفه به هلاكت انداختن خويش را حرام مى‌داند. [1] البته كسى كه در موارد غير ضرور به رغم برخوردار نبودن از وسايل دفاعى و ايمنى خود را در معرض خطر قرار مى‌دهد، از نهى مذكور در آيه شريفه سرپيچى نموده است.

ب- روايات:

بى شك برخوردارى آدمى از صفت «شجاعت»، خصلتى است پسنديده و براى عضو نيروهاى مسلح پسنديده‌تر؛ چنان كه در حديثى از امام على 7 آمده است:

الشجاعة نصرة حاضرة و فضيلة ظاهرة. [2]

شجاعت نصرتى نقد و فضيلتى آشكار است.

[1] . تفسير راهنما، ج 1، ص 486.

[2] . ميزان الحكمة، ج 6، حديث 9153.