2. نبايدها

1- 2. قصور و تقصير و سهل انگارى در حفظ مواضع و مناطق استحفاظى‌

درآمد

آيين نامه انضباطى نيروهاى مسلح، با بر شمردن قصور و تقصير و سهل انگارى در حفظ مواضع و مناطق استحفاظى در مقابل دشمن و اشرار، قاچاقچيان و سارقين مسلح و عوامل ضد انقلاب به عنوان تخلف انضباطى، تنبيهاتى را به اين منظور در رديف 17 جدول تنبيهات ذكر كرده است.

پرهيز از قصور و تقصير و سهل انگارى در حفظ مواضع و مناطق استحفاظى از مواردى است كه ضرورت آن را مى‌توان از ادله‌اى كه در ذيل وظايفى مانند: احساس مسئوليت و علاقه به خدمت و پرهيز از سستى و بى تفاوتى و اطاعت از دستور مقام مافوق و سرپيچى نكردن از آن به دست آورد. ضمن اينكه قصور و تقصير ياد شده اگر منجر به مقاومت نكردن در برابر دشمن و فرار از مقابل آن باشد، مشمول ادله حرمت فرار نيز مى‌شود. البته جز اين موارد، مى‌توان به طور مستقل به ادله‌اى در بيان و توجيه ضرورت ياد شده اشاره نمود؛ از جمله:

الف- روايات:

مواضع و مناطق استحفاظى را از لحاظ جغرافيايى مى‌توان به مواضع و مناطق مختلف، چون مرزى، شهرى و پادگانى وارد و گاهى تقسيم كرد. در سيره و سنت معصومين 7 مواردى وجود دارد كه بر لزوم حفاظت و حفظ مواضع و مناطق استحفاظى ياد شده تأكيد مى‌كنند كه در اينجا به برخى از آن اشاره مى‌گردد:

1- حفظ مواضع و مناطق استحفاظى مرزى‌

حفاظت از مواضع و مناطق مرزى، كه از آن به «مرزبانى» و «مرابطه» تعبير مى‌شود، اهميت فراوانى در احاديث معصومين 7 و فقه اسلامى دارد. در فضيلت آن از پيامبر اكرم 6 نقل است كه فرمود: