تاخت و تازت بر اهل قرقيسيا، و رها كردن مرزهايى كه تو را به حفظ آنها فرمان داده‌ايم، به گونه‌اى كه كس آنها را پاس ندارد و لشكر دشمن را از آن منع نكند، نشان نارسايى انديشه تو است. تو به مثابه پلى شده‌اى كه هر كس از دشمنانت بخواهد بر دوستانت بتازد از آن پل مى‌گذرد، چگونه است كه تو را توان هيچ كارى نيست و كس را از مهابت تو بيمى به دل نيست. نه مرزى را توانى بست و نه شوكت دشمن را توانى شكست، نه نياز مردم شهر را برمى آورى و نه فرمانده خود را خشنود توانى ساخت. [1]

ب- استدلال فقهى:

در مباحث پيشين گذشت كه استخدام اعضاى نيروهاى مسلح در اين سازمان، نوعى عقد اجاره است كه در ضمن آن، عضو ياد شده متعهد مى‌گردد وظايف محوله را به طور كامل و صحيح انجام دهد تا مستحق دريافت حقوق ماهانه گردد. عضوى كه وظيفه او حفاظت از مواضع و مناطق استحفاظى خودى در مقابل دشمن است، در صورت قصور و تقصير و سهل انگارى درانجام اين وظيفه، ضمن ارتكاب حرام شرعى به دليل وفا نكردن به عهد خويش، ممكن است استحقاق دريافت حقوق ماهانه و يا بخشى از آن را نيز از دست بدهد.

[1] . نامه 61 نهج البلاغه ترجمه فولادوند