2- در سال ششم هجرى، قرارداد صلحى در حديبيّه بين پيامبر 6 و قريش بسته مى‌شود. بر اساس اين پيمان، پناهندگان مكى به مدينه بايد تحويل قريش مى‌شدند.

يكى از اين افراد، ابن بصير بود. او مسلمان شد و از چنگ قوم خود گريخته، پياده به مدينه آمد و اعلام مسلمانى كرد. قريش با اعزام هيئتى خواستار استرداد او شدند. رسول خدا 6 به ابو بصير دستور داد تا با آنان به مكه باز گردد. ابو بصير گفت:

«اى پيامبر خدا، مرا تحويل مشركانى مى‌دهى تا مرا براى باز گرداندن از دينم شكنجه كنند؟!» حضرت فرمود:

اى ابو بصير! ما به اين قوم تعهداتى سپرده‌ايم كه خود مى‌دانى و پيمان شكنى در دين ما روا نيست. خدا، هم براى تو و ديگر مسلمانى كه در مكه با تو هستند گشايش و راه نجاتى پديد خواهد آورد. [1]

د- نظر فقها:

راجع به كتب فقهى مختلف بيانگر اين است كه از نظر گاه فقها، هرگونه ترك وفا به عهد و نقص قرار داد با دشمن حرام است و جايز نيست. و اين حقيقتى است كه صاحب جواهر آن را اظهار داشته و مى‌فرمايد: «لا يجوز الغدربهم ...» بلاخلاف اجده فيه. [2] يعنى «غَدر» به دشمن به اتفاق فقها جايز نيست. در معناى غدر آورده‌اند كه به معناى ترك وفاء و نقض عهد است. [3]

[1] . المغازى، واقدى، ج 2، ص 624-631

[2] . جواهر الكلام، ج 21، ص 78.

[3] . مجمع البحرين، ذيل واژه غدر