3- 2. تخلف از جنگ‌

درآمد

«تخلف از جهاد» اصطلاحى فقهى است و معناى آن بازماندن از جنگ و ترك آن بدون عذر شرعى است. بدين ترتيب، كسى كه حضور در جنگ و جهاد بر او واجب عينى است و بدون عذر شرعى و قانونى از حضور در آن امتناع مى‌ورزد، «متخلف» خوانده مى‌شود. [1]

در آيين نامه انضباطى نيروهاى مسلح، از اين نبايد به طور صريح سخنى به ميان نيامده است و شايد وجه آن اين باشد كه اساساً بروز چنين عملى در منافات آشكار با فلسفه ذاتى و وجودى نيروهاى مسلح است، ليكن با مرور در آن درمى يابيم كه برخى از مواد، به آن اشاره دارد؛ از جمله: انجام وظايف با جديت و صداقت» [2]، «وفادارى به تعهدات سربازى خود» [3] كه «جانفشانى در راه دفاع و حراست از اسلام، نظام و كشور [4]» يكى از آنها است. «پرهيز از سستى و سهل انگارى در انجام وظيفه» [5] و «دريغ ننمودن از فدا كردن جان خويش در راه انجام وظيفه محوله». [6]

ضرورت پرهيز از تخلف از جنگ‌

تخلف از جنگ از امورى است كه در منابع دينى ما به شدت از آن نهى شده است؛

از جمله:

الف- آيات:

1- خداوند، حتى افراد با ايمانى را كه نه از روى نفاق و دشمنى، بلكه بر اثر نداشتن همت كافى و واجب عينى نبودن جهاد، از شركت در جنگ خوددارى نموده‌اند، با مجاهدان يكسان نداشته [7]، مى‌فرمايد:

[1] . ر. ك: جواهر الكلام، ج 21، ص 10 و ج 13، ص 312

[2] . مادۀ 14، بند ج.

[3] . مادۀ 42.

[4] . مادۀ 14. بند ب.

[5] . ماده 116، بند ج.

[6] . مادۀ 43

[7] . ر. ك: تفسير نمونه، ج 4، ص 77.