افراد با ايمانى كه بدون بيمارى و ناراحتى از جهاد بازنشستند با مجاهدانى كه در راه خدا با مال و جان خود جهاد كردند يكسان نيستند. خداوند مجاهدانى را كه با مال و جان خود جهاد نمودند بر قاعدان برترى بخشيده است. [1]

2- خداوند با ملامت و سرزنش تخلف كنندگان از جنگ مى‌فرمايد:

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! چرا هنگامى كه به شما گفته مى‌شود به سوى جهاد در راه خدا حركت كنيد، بر زمين سنگينى مى‌كنيد و سستى به خرج مى‌دهيد؟! آيا به زندگى دنيا به جاى آخرت راضى شده‌ايد با اينكه متاع زندگى دنيا در برابر آخرت چيز كمى بيش نيست؟! [2]

3- خداوند به دنبال سرزنش مذكور، متخلفين از جنگ را تهديد كرده، مى‌فرمايد:

اگر (به سوى ميدان جهاد) حركت نكنيد شما را مجازات دردناكى مى‌كند و گروه ديگرى غير از شما را به جاى شما قرار مى‌دهد، و هيچ زيانى به او نمى‌رسانيد و خداوند بر هر چيزى توانا است. [3]

4- خداوند در آيات 86 تا 88 سوره توبه، تخلف از جهاد به بهانه‌هاى واهى را از اوصاف منافقان بر مى‌شمرد.

5- خداوند درباره نحوه رفتار مؤمنان با متخلفين از جنگ مى‌فرمايد:

از آنها روى گردانيد؛ چرا كه آنها پليدند و جايگاهشان دوزخ است، به كيفر اعمالى كه انجام مى‌دادند. [4]

6- در شأن نزول آيه 118 سوره توبه آمده است كه اين آيه درباره سه نفر از مسلمانان نازل شده است، به اين‌ترتيب كه اينان از شركت در جنگ تبوك و حركت به‌همراه پيامبر 6 سر باز زدند؛ ولى اين به دليل آن نبود كه جزء منافقان باشند، بلكه به دليل سستى و تنبلى بود

[1] . سوره نساء، 95.

[2] . سوره توبه، 38.

[3] . توبه، 39.

[4] . توبه، 95.