در اين باره در كتب تاريخى مى‌خوانيم: برخى تير اندازانى كه پيامبر آنان را به فرماندهى عبداله بن جبير بر كوه عينين گمارده بود تا از پشت سر مورد هجوم غافلگيرانه مشركان قرار نگيرند، با مشاهده پيروزى مسلمانان بر مشركان، به ديگران گفتند: چرا اينجا بيكار نشسته‌ايد؟ اينك خدا دشمن را به شكست كشاند و برادران شما از اردوى دشمن غنيمت مى‌برند. به اردوگاه مشركان در آييد و با برادرانتان در غنيمت شركت بجوييد. در مقابل برخى ديگر گفتند: مگر نمى‌دانيد كه پيامبر به شما فرمود: پشت سپاه ما را پاسدارى كنيد و از جاى خودتان تكان نخوريد و اگر ديديد ما داريم غنيمت مى‌بريم با ما شركت نجوييد و پشت سپاه را پاسدارى كنيد؟» آنان پاسخ گفتند: مقصود رسول خدا 6 اين نبوده است. اكنون، خدا مشركان را خوار ساخته و به شكست كشانده است. بنابر اين، به اردوى دشمن درآييد و همراه برادرانتان غنيمت برگيريد. [1]

بدين ترتيب با رها كردن موضع خود، باعث هجوم سواره نظام دشمن به فرماندهى خالدبن‌وليد بر مسلمانان شدند زمينه وارد آمدن شكست سختى را بر سپاه اسلام فراهم آوردند.

[1] . پيامبرى و جهاد، فارسى، ص 269 به نقل از المغازى، ج 1، ص 229-231