از آيه شريفه، لزوم تعاون و همكارى در انجام كارهاى نيك استفاده مى‌شود. [1] و چه كار نيكى، نيكوتر از كمك كردن به مجروح مجاهدى كه خداوند او را دوست مى‌دارد. [2]

2- خداوند با سفارش به انجام كارهاى خير مى‌فرمايد:

(وَافْعَلُوا الْخَيْرَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ) (حج: 77)

و كار خير انجام دهيد، باشد كه ظفرمند شويد.

در آيه شريفه، كارهاى خير، توصيه خداوند به مؤمنان است [3] و چه خيرى والاتر از كمك به مجروح خودى.

3- خداوند، با اشاره به اهميت نجات جان يك انسان مى‌فرمايد:

(وَمَنْ أَحْيَاهَا فَكَأَنَّمَا أَحْيَا النَّاسَ جَمِيعاً) (مائده: 32)

و هر كس انسانى را از مرگ رهايى بخشد، چنان است كه همه مردم را زنده كرده است.

از آيه شريفه، اهميت و ارزش والاى حفظ حيات انسانها و جلوگيرى از نابودى حق يك انسان استفاده مى‌شود؛ زيرا مراد از احياء زنده كردن مردگان نيست بلكه به معناى حفظ حيات انسانها و جلوگيرى از هلاكت آنان است. [4]

بى شك، كمك كردن به مجروح خودى كه در صورت كمك نكردن در معرض نابودى هستند گامى در راستاى احياى او و عمل به فرمان آيه شريفه است، چنان كه در حديثى از امام صادق 7 در تفسير معناى من احياها مى‌فرمايد:

نجاها من غرق او حرق او سبع او عدو .... [5]

او را از غرق شدن، آتش سوزى، حمله درنده يا هجوم دشمنى نجات دهد.

[1] . تفسير راهنما، ج 4، ص 227

[2] . ان اللّه يحب الذين يقاتلون فى سبيله (صف، 4)

[3] . تفسير راهنما، ج 11، ص 662.

[4] . تفسير راهنما، ج 4، ص 352.

[5] . همان