در برخى ديگر از احاديث مشابه نيز وارد شده كه هر كس از آسيب رساندن آب يا آتش يا دشمنى زورگو به مسلمانان جلوگيرى كند، خداوند بهشت را بر او واجب كرده و گناهانش را بيامرزد. [1]

ب- روايات:

1- كمك كردن به مجروح خودى بهترين احسان در حق نيكان است. امام على 7 درباره بهترين‌احسان مى‌فرمايد:

خير المعروف ما اصيب به الابرار. [2]

بهترين احسان آن است كه به نيكان برسد.

بى شك كمك كردن به مجروح خودى، از بهترين احسانها است؛ زيرا به ابرار و نيكانى مى‌رسد كه پيامبر 6 درباره ايشان مى‌فرمايد:

من جُرح فى سبيل اللَّه جاء يوم القيامة ريحه كريح المسك و لونه لون الزعفران، عليه طابع الشهداء. [3]

هر كه در راه خدا مجروح شود، در روز قيامت بويش همچون بوى مشك باشد و رنگش مانند رنگ زعفران و نشان شهيدان بر او است.

2- كمك نكردن به مجروح خودى، خشم خدا را در پى دارد. پيامبر اكرم 6 درباره جزاى آزار و اذيت مجاهدان راه خدا مى‌فرمايد:

تقوا اذى المجاهدين فى سبيل اللَّه، فان اللَّه يغضب لهم كما يغضب للرسل و يستجيب لهم كما يستجيب لهم. [4]

از آزردن مجاهدان در راه خدا بپرهيزيد؛ زيرا خداوند براى آنان به خشم مى‌آيد، همچنان كه براى پيامبران و دعاى آنان را اجابت مى‌كند، همچنان كه دعاى پيامبران را.

[1] . ميزان الحكمة، ج 8، احاديث 12682 و 12683.

[2] . ميزان الحكمة، ج 8، حديث 12670.

[3] . همان، ج 6، حديث 9814.

[4] . همان، ج 2، حديث 2695.