بى شك كمك نكردن به مجروح خودى و ترك او به حال خود، از مصاديق بارز آزردن مجاهد در راه خدا است.

3- كمك كردن به مجروح خودى، اداى حق مؤمن بر مؤمن است. هر مؤمنى بر مؤمن ديگر حقى دارد كه بايد ادا شود.

امام صادق 7 مى‌فرمايد:

من عظم دين اللَّه عظم حق اخوانه، و من استخف بدينه استخف باخوانه. [1]

هر كه دين خدا را ارج نهد، براى حقوق برادران خود نيز ارج قائل شود و هر كه دين خدا را خفيف شمارد، به برادران خود نيز اهميتى ندهد.

درباره حقوق ياد شده، روايات فراوانى وارد شده است، از جمله:

امام صادق 7 مى‌فرمايد:

مؤمن را بر مؤمن هفت حق است كه خداى عزوجل آنها را واجب كرده است و خدا درباره آنها از او باز خواست مى‌كند:

.... بر او همان پسندد كه بر خود مى‌پسندد و .... در بيمارى به عيادتش رود. [2]

همچنين مى‌فرمايد:

اليسر حق منها ان تحب له ما تحب لنفسك و تكره له ما تكره لنفسك. [3]

كم‌ترين اين حقوق آن است كه براى او همان چيزى رادوست داشته باشى كه براى خود دوست دارى و بر او نپسندى آنچه را بر خود نمى‌پسندى.

امام سجاد 7 مى‌فرمايد:

و اما حق اخيك ... و لا تدعُ نُصرته على عدوه ... [4]

حق برادرت اين است كه ... از يارى او در برابر دشمن فرو مگذارى.

[1] . همان، ج 3، حديث 4153

[2] . همان، حديث 4158.

[3] . همان، حديث 4167

[4] . همان، حديث 4160