فصل سوم: وظايف دوران اسارت‌

1. ادامه مقاومت به هنگام اسارت و تلاش براى فرار خود و ديگران‌

درآمد

اين وظيفه بدان معنا است كه اعضاى نيروهاى مسلح به رغم اسارت دستان دشمن، نبايد اجازه دهند كه روحشان به اسارت درآيد؛ بلكه بايد به حفظ روحيه انقلابى و سلحشورى خود در برابر انواع شكنجه‌هاى جسمى و روحى دشمن مقاومت كنند و از هر فرصتى براى رهانيدن خود و ديگر همرزمان از اسارت دشمن استفاده نمايند. در آيين نامه انضباطى نيروهاى مسلح در اين باره مى‌خوانيم:

1- «اگر دشمن اسيرم نمايد، با تمام توان به مقاومت خود ادامه خواهم داد، هنگام اسارت به هر وسيله‌اى براى گريختن از دست دشمن و پيوستن به نيروهاى خودى متوسل خواهم شد و به فرار ديگران كه جزء نيروهاى خودى هستند كمك خواهم كرد.» [1]

2- مقاومت هنگام اسارت و تلاش براى فرار يكى از خدمات برجسته است و تشويقاتى براى آن ذكر شده است. [2]

ضرورت مقاومت در اسارت و تلاش براى فرار

چنانچه در مباحث پيشين گذشت، اعضاى نيروهاى مسلح هنگام رزم موظف به مقاومت و پايدارى در برابر دشمن و پرهيز از فرار و تسليم اند، حال كه به رغم مقاومت مجبور به‌

[1] . ماده 14، بند ى.

[2] . ماده 113، بند م و بند 13 جدول تشويقات.