تن دادن به اسارت شده‌اند، وظيفه ياد شده بر اساس اصل المحذورات تتقدر بقدرها» (: كارهاى ممنوع تنها به ميزان رفع اضطرار مجازند) و نيز اصل استصحاب (استمرار وظيفه يقينى سابق به زمان شك در بقاى آن) همچنان متوجه اعضاى نيروهاى مسلح است. ضمن اينكه در تاريخ اسلام، نمونه‌هاى فراوان از مقاومت و پايدارى در برابر دشمنان به چشم مى‌خورد كه به چند مورد از آن اشاره مى‌گردد:

1- بلال حبشى از مجاهدان مقاوم دوران اسارت است. ابو جهل او را به صورت، بر ريگهاى داغ حجاز مى‌خواباند سنگ آسياب، بر بدنش مى‌گذاشت و به او مى‌گفت: به خداى محمد كافر شو! او مى‌گفت: احد! احد! يعنى خدا يكتا است. [1]

2- وقتى خبّاب بن ارت اسلام آورد. كه غلام زنى بود به نام امّ انمار. اين زن آهن گداخته را از كوره بيرون مى‌آورد و سر خبّاب را با آن داغ مى‌كرد. كفار مكه نيز زره آهنين بر بدن او مى‌پوشاندند و در مقابل آفتاب نگه مى‌داشتند تا بر اثر تابش آفتاب حلقه هاى تفتيده زره بر بدنش مى‌نشست گاهى آتش مى‌افروختند و او را به پشت درآن مى‌كشيدند تا از روغن پشت او آتش خاموش مى‌شد و گاه سنگهايى كه در آتش گداخته شده بود، بر پشت او مى‌چسباندند تا گوشت بدن او را مى‌خورد و بدن را مجروح مى‌كرد؛ [2] امّا او همچنان به مقاومت خود ادامه مى‌داد.

3- مشركان، عمار و پدرش ياسر و مادرش سميه را، نزديك ظهر هنگامى كه ريگهاى زمين مكه كاملًا داغ شده بود، برهنه بر زمين مى‌خواباندند و كتك مى‌زدند. گاهى علاوه بر گرمى آفتاب، زره فولادين بر عمار مى‌پوشاندند و زير آفتاب نگه مى‌داشتند. سر انجام، ياسر و سميّه زير شكنجه جان دادند و نام خود را به عنوان نخستين شهداى اسلام ثبت كردند. [3]

[1] . اسدالغابة، ج 1، ص 206.

[2] . پيغمبر و ياران، ج 2، 332؛ اسد الغابة، 2، ص 115.

[3] . الغدير، ج 9، ص 20-22؛ پيغمبر و ياران، ج 5، ص 6-7.