2. وفادارى و حفظ اسرار هنگام اسارت‌

درآمد

از وظايف اعضاى نيروهاى مسلح در دوران اسارت، وفادارى به نظام اسلامى، ملت، ميهن، نيروهاى مسلح و همه همرزمان و حفظ اطلاعات و اسرار است. در آيين نامه انضباطى نيروهاى مسلح در اين باره آمده است:

1- (از زبان عضو نيروهاى مسلح:) «در دوران اسارت نسبت به نظام اسلامى، ملت، ميهن و نيروهاى مسلح جمهورى اسلامى ايران و همه همرزمان خود وفادار خواهم ماند، هيچ گونه اطلاعى كه به ضرر نظام، كشور، ميهن و همرزمانم باشد به دشمن نداده و در هيچ عملى عليه آنان شركت نخواهم كرد.» [1]

2- (از زبان عضو نيروهاى مسلح:) «اگر دشمن اسيرم نمايد، هنگام باز پرسى توسط دشمن فقط نام، نام خانوادگى، درجه يا رتبه، شماره پرسنلى و تاريخ تولد خود را خواهم گفت. از پاسخ به هر سؤال ديگرى خوددارى خواهم كرد، هيچ گونه اظهارى (كتبى يا شفاهى) عليه نظام اسلامى، كشور، ملت و نيروهاى مسلح خود نخواهم نمود.» [2]

ضرورت وفادارى و حفظ اسرار

چنانچه در مباحث پيشين گذشت، اعضاى نيروهاى مسلح موظف به اعتقاد و التزام عملى به ولايت فقيه و نظام اسلامى و نيز حفظ اسرار از دسترسى دشمن هستند.

وظايف ياد شده عام بوده، در همه حال و در هر دورانى اعم از جنگ و صلح و اسارت متوجه ايشان است. از اين رو، اعضاى نيروهاى مسلح در دوران اسارت نيز موظف به حفظ وفادارى خود به نظام اسلامى و حفظ اسرار مى‌باشند.

در تاريخ اسلام، نمونه‌هاى فراوانى وجود دارد از مجاهدانى كه به رغم اسارت در دستان دشمن، همچنان وفادارى خود را حفظ كردند و دشمن را از دستيابى به اسرار ناكام گذاشتند؛ از جمله:

[1] . ماده 14، بند ل

[2] . ماده 14، بند ك.