1- عبداللَّه بن يقطر يكى از شيعيان امام حسين 7 است كه نامه‌اى از افراد سرشناس و معتبر كوفه به امام حسين 7 همراه داشت. او به اسارت مأموران عبيداله بن زياد درآمد و در پاسخ به درخواست او براى معرفى نويسنده نامه يا انتخاب مرگ، با شهامت گفت:

«تو هرگز از صاحب نامه آگاه نخواهى شد و من نيز از كشته شدن باكى ندارم و كسى كه به دست فرد پستى چون تو كشته شود، اجر و پاداشش نزد خدا بسيار است. ابن زياد نيز دستور داد او را به شهادت رسانند. [1]

2- قيس بن مسهر صيداوى يكى از پيك‌هاى امام حسين 7 است كه حامل نامه‌اى از امام حسين 7 به برخى از افراد سرشناس كوفه بود. او، كه پيش از اسارت به دست افراد ابن زياد، نامه امام را از بين برده بود، در پاسخ به درخواست آنان براى افشاى نام نويسندگان، با ترفندى بر منبر مسجد جامع كوفه رفت و پس از لعن و نفرين به خاندان بنى اميه، پيام امام 7 را به مردم رساند. او را به دستور ابن زياد از بالاى كاخ به پايين انداختند و به شهادت رساندند. [2]

[1] . اعيان الشيعه، ج 1، ص 611؛ بحار الانوار، ج 44، ص 343 و 369.

[2] . مقتل الحسين 7، خوارزمى، ج 1، ص 203