خداوند جهاد را واجب گردانيد و آن را بزرگ داشت و
مايه پيروزى و ياور خود قرارش داد.
به خدا سوگند كار دنيا و دين جز با جهاد درست
نمىشود.
امام على 7: ان الجهاد
اشرف الاعمال بعد الاسلام وهو قوام الدين والاجر فيه عظيم مع العزّة والمَنَعة[1].
همانا جهاد، شريفترين كارها بعد از اسلام آوردن است.
جهاد، مايه پايدارى دين است و علاوه بر آن كه عزت و اقتدار مىآورد، اجرى بزرگ
دارد.
2- احاديث وارد شده در بيان پيامدهاى ترك جهاد؛ از
جمله:
پيامبر 6: فمن ترك
الجهاد البسه اللَّه ذُلًا فى نفسه، وفقراً فى معيشته ومَحقاً فى دينه. ان اللَّه
تبارك وتعالى اعزّ امتى بسنابكِ خيلها ومراكزِ رماحِها[2].
هر كس جهاد را واگذارد، خداوند جامه خوارى بر جان او
پوشاند و زندگىاش را دستخوش فقر سازد و ديناش را از بين ببرد. خداى تبارك و
تعالى، عزت و اقتدار امت مرا در سمهاى اسبانشان و نوك نيزه هايشان قرار داده است.
3- احاديث وارد شده در بيان مقام و منزلت مجاهدان كه
نيروهاى مسلح شاخصترين مصداق و در صف مقدم آن هستند؛ از جمله:
پيامبر 6: خير الناس رجل
جلس نفسه فى سبيل اللَّه يجاهد اعداءه يلتمس الموت اوالقتل فى مصافّه.[3]
بهترين مردمان كسى است كه خود را وقف راه خدا كرده و
با دشمنان او جهاد مىكند و خواستار مرگ يا كشته شدن در ميدان كارزار است.
ما اعمال العباد كلهم عند المجاهدين فى
سبيل اللَّه الّا كمثل خُطّاف اخذ بمنقاره من ماء البحر.[4]
اعمال همه بندگان نزد مجاهدان همسنگ آبى است كه
پرستوى دريايى با منقار خود از دريا برمىدارد.