2. اعتقاد و التزام عملى به ولايت فقيه‌

درآمد

از شرايط اعضاى نيروهاى مسلح، التزام عملى به اصل «ولايت فقيه» است. وظيفه ياد شده در موادى از آيين نامه‌ها و قوانين مربوط به نيروهاى مسلح مورد تأكيد قرار گرفته است؛ از جمله:

1- در ماده 6 آيين نامه انضباطى در تعريف انضباط آمده است كه «انضباط در نيروهاى مسلح جمهورى اسلامى ايران (عبارت است از): التزام عملى به ولايت‌فقيه ....».

2- در ماده 14 بند الف همان، در ترسيم اصول شرافت سربازى مى‌خوانيم كه «من يك سرباز ايرانى هستم كه در اطاعت از ... ولايت فقيه ... خدمت مى‌كنم».

3- در ماده 42 همان در بيان وظايف نيروهاى مسلح آمده است كه «هر يك از اعضاى نيروهاى مسلح بايد با ايمان و اعتقاد راسخ و علاقه در حفظ ... ولايت فقيه ... كوشا باشد».

4- در ماده 16 بند ب قانون مقررات استخدامى سپاه در بيان شرايط عمومى استخدام آمده است كه «اعتقاد و التزام عملى به ولايت فقيه».

مراد از عنوان «اعتقاد و التزام عملى به ولايت فقيه» اين است كه عضو نيروهاى مسلح اولًا، معتقد باشد كه كسى را كه خداى تبارك و تعالى براى نظارت در امور و تعيين مراكز قدرت مشخص كرده، عبارت از فقيه جامع الشرائط است. [1] ثانياً، پايبند و ملتزم به اطاعت از دستورات ولى فقيه باشد.

از آنجا كه يكى از لوازم پايبندى به اطاعت از دستورات ولى فقيه، اعتقاد راسخ به مشروعيت ولايت فقيه است، در ادامه، بحثى با عنوان مشروعيت ولايت فقيه ارائه مى‌گردد؛ زيرا مشروع دانستن و اعتقاد به هر امرى، اساس و پايه التزام عملى به آن است و التزام عملى نيروهاى مسلح به ولايت فقيه نيز مبتنى بر توجيه و اعتقاد ايشان به «مشروعيت ولايت فقيه و حدود آن» است.

[1]. صحيفه نور، ج 6، ص 107.