ج- نظر فقها:

1- يكى از ابواب فقهى، باب گسترده‌اى با عنوان «طهارت» است كه فقهاى عظيم‌الشأن در آن، به بيان احكام طهارت اعم از طهارت ظاهرى و طهارت باطنى مى‌پردازند. طهارت ظاهرى يعنى طهارت از خبث و ناپاكيهاى ظاهرى و طهارت باطنى يعنى طهارت از حدث و آلودگيهاى باطنى كه با انجام وضو و غسل و تيمم به عنوان مقدمات انجام عبادات تحقق مى‌يابد.

2- آراستگى ظاهرى در حال نماز از لحاظ لباس و غيره از امورى است كه فقهاى عظيم‌الشأن بر آن تأكيد ورزيده‌اند. [1]

3- آراستگى ظاهرى در حال نماز به ويژه براى امام جماعت به دليل در مرآى و منظر ديگران بودن او، امرى مورد تأكيد مضاعف در فقه است؛ لذا فرموده‌اند: «وينبغى للامام الزيادة فى التجمل لانه المنظور اليه». [2]

4- آراستگى ظاهرى تا بدانجا اهميت دارد كه اگر حفظ آن از شئون اجتماعى كسى به حساب آيد و بدان عادت خو كند، در صورت عدم وسع مالى، مى‌تواند از وجوهات شرعى (زكات) صرف آن بنمايد. [3]

5- پوشيدن حرير و ابريشم براى آراستگى ظاهرى بر مردان حرام است، ليكن پوشش ياد شده بر رزمندگان اسلام بى‌اشكال است. [4]

6- رخت پوشيدن جهت تجمل و آراستگى ظاهرى گاه واجب است؛ مانند رخت پوشيدن والى هر گاه باعث خوف و ترس دشمن شود. [5]

د- سيره امام راحل (ره):

1- اصولًا امام بسيار منظم و خوش پوش و همواره داراى ظاهرى آراسته بود. هميشه‌

[1]. ر. ك: المهذب، ابن براج، ج 1، ص 84؛ السرائر، ابن ادريس، ج 1، ص 260.

[2]. تذكرة الفقهاء، علامه حلى، ج 4، ص 101؛ نهاية الاحكام، علامه حلى، ج 2، ص 50؛ و نيز ر. ك: جامع المقاصد، محقق كركى، ج 2، ص 438.

[3]. ر. ك: تذكرة الفقهاء، علامه حلى، ج 5، ص 275- 276؛ المهذب البارع، ابن فهدحلى، ج 1، ص 542.

[4]. ر. ك: الجامع العباس، شيخ بهايى، ص 345.

[5]. ر. ك: همان.