«احْذَرْ فُحْشَ الْقَوْلِ وَ الْكِذْبَ فَانَّهُما يُزْرِيانِ بِالْقائِلِ» [1]

از فحّاشى و دروغ بپرهيز كه اين‌دو، گوينده خود را كوچك مى‌كنند.

3- هيچ‌گاه به يكديگر دروغ نگويند.

4- نام زشت بر يكديگر ننهند. قرآن مجيد مى‌فرمايد:

(وَ لا تَنابَزُوا بِالالْقابِ) [2]

با القاب زشت، يكديگر را نخوانيد.

5- عيب‌ها و اشتباه‌هاى يكديگر را به رخ نكشند و سخن نفرت‌انگيز نگويند.

6- از دوستان و آشنايان، به‌ويژه از خانواده همسر به احترام ياد كنند و بد آنان را نگويند.

5- خوش‌بينى‌

زناشويى؛ همدلى، يكرنگى، صداقت و صميميت را در پى دارد و زن و مرد پس از ازدواج، با هم يكى مى‌شوند و هريك، ديگرى را خود مى‌انگارد و در هنگام خطر حاضرند جانشان را فداى يكديگر كنند. رمز پيدايش و پويش چنين فضاى ارزشمندى، اعتماد و خوش‌بينى همسران نسبت به يكديگر است كه بايد همواره پاس داشته شود و از آسيب‌ها مصون بماند.

همسران علاوه بر خوش‌بينى نسبت به يكديگر بايد زمينه‌هاى بدبينى طرف مقابل را ايجاد نكنند؛ رفتارهاى مشكوك و نسنجيده، پنهان‌كارى،

[1] . شرح غررالحكم، ج 2، ص 279

[2] . حجرات (49)، آِیه 11