درس چهاردهم: ناسازگارى‌

اگر خانواده‌ها براساس خردورزى و رعايت تمهيدات شريعت مقدّس آسمانى تشكيل شوند و هريك از زوجين با عقل و منطق و موازين شرعى و اخلاقى با ديگرى رفتار كند، كمتر خانواده‌اى گرفتار اختلاف و ناسازگارى مى‌گردد و صفا و صميميت و استحكام و خوش‌بختى جاويد چون هماى سعادت، بر آن سايه خواهد افكند و آرمان مصلحان و شريعت‌مداران نيز همين است. با وجود اين چون احتمال ناسازگارى ميان برخى همسران نيز وجود دارد، در فقه اسلامى دو واژه «نشوز و شقاق» به اين پديده اختصاص دارد كه در اين درس به تبيين آن‌ها مى‌پردازيم‌

1- نشوز

نشوز از ريشه «نشز» به‌معناى امتناع و طلب رفعت آمده، چنان‌كه به زمين مرتفع- كه آب بر آن جارى نمى‌شود- نَشَز گفته مى‌شود، همين‌طور، نشيزه صفت اسبى است كه به‌سختى مى‌توان بر آن زين زد و سوارى گرفت. [1]

[1] . المنجد، واژۀ نشز