2- همسر دائمى مرد باشد؛ بنابراين، طلاق همسر موقّت، بى‌معنا و باطل است. [1]

3- معيّن باشد؛ اگر مرد داراى يك همسر است، همين‌قدر كه بگويد:

«زَوْجَتى‌ طالِقٌ: همسر من رهاست» كافى است ولى اگر بيش از يك همسر دارد بايد آن را كه مى‌خواهد طلاق دهد با نام يا اشاره معيّن نمايد. [2]

عِدّه‌

امورى چون مرگ شوهر، اقسام طلاق، فسخ ازدواج به‌سبب عيب‌هاى زن يا شوهر، هم‌چنين از بين رفتن عقد ازدواج به‌سبب ارتداد (شوهر زن مسلمان) و مسلمان شدن (زن مرد كافر)، شير خوردن (كه سبب محرميت مى‌شود) و آميزش اشتباهى، موجب عدّه نگه‌داشتن زن دائمى مى‌گردد؛ چنان‌كه اتمام مدّت يا بخشيده شدن آن در همسر غيردائمى موجب عدّه مى‌شود [3] به اين معنا كه زن بايد مدّتى را صبر كند، سپس ازدواج مجدّد نمايد. امور يادشده عدّه را به چهار نوع تقسيم مى‌كند؛

1- عدّه فراق، 2- عدّه وفات، 3- عدّه مفقودالاثر، 4- عدّه آميزش اشتباهى.

هريك از اقسام يادشده مدّت معين و احكام خاص خود را دارد.

زنى كه در عدّه وفات مى‌باشد، حرام است لباس الوان بپوشد و سرمه بكشد و هم‌چنين كارهاى ديگرى كه زينت حساب شود، بر او حرام مى‌باشد. [4]

[1] . تحريرالوسيله، ج 2، ص 327، مسأله 10

[2] . همان، ص 329، مسأله 17

[3]. همان، ص 345، مسأله 8

[4] . توضيح‌المسائل، مسأله 2518