اگر طلاق اجبارى جارى شود، و در پى آن، مرد به طلاق راضى شود، اين رضايت، موجب صحّت طلاق نمى‌شود. [1]

يادآورى؛ مرد مى‌تواند هروقت كه بخواهد زن خود را طلاق دهد. [2]

ولى زن چنين حقّى را ندارد مگر اين كه در عقد ازدواج با شوهر شرط كند كه در مواردى وكيل طلاق دادن خود باشد، به يك استفتا از محضر امام خمينى توجّه كنيد؛

- آيا زوجه مى‌تواند در هنگام عقد ازدواج با شوهر شرط كند كه در مواردى خاص، طلاق به‌دست او باشد؟

ج- اگر در ضمن عقد شرط كنند كه زن از طرف شوهر وكيل باشد كه در موارد خاصّى خود را طلاق دهد، صحيح است. [3]

ج- شرايط طلاق‌گيرنده‌

1- زن بايد در وقت طلاق، از خون حيض و نفاس پاك باشد و شوهرش در آن پاكى يا در حال نفاس يا حيض كه پيش از اين پاكى بوده با او نزديكى نكرده باشد. [4]

اين شرط در سه صورت لازم‌الاجرا نيست؛

اوّل: آن كه شوهرش بعد از ازدواج با او نزديكى نكرده باشد. دوم:

آبستن باشد. سوم: مرد به‌واسطه غايب بودن نتواند يا برايش مشكل باشد كه پاك بودن زن را بفهمد. [5]

[1] . همان، ص 327، مسأله 8

[2] . قانون مدنى، مادّۀ 1133

[3] . سيماى زن در كلام امام خمينى، وزارت ارشاد اسلامى، ص 174، 1364

[4] . توضيح‌المسائل، مسأله 2499

[5] . توضيح‌المسائل، مسأله 2500