درس شانزدهم: وصيّت و ارث‌

1- وصيّت‌

وصيّت آن است كه انسان، سفارش كند بعد از مرگش براى او كارهايى انجام دهند يا بگويد بعد از مرگش چيزى از مال او ملك كسى باشد، يا براى اولاد خود و كسانى كه اختيار آنان با اوست، قيّم و سرپرست معيّن كند و كسى را كه به او وصيّت مى‌كنند «وصى» مى‌گويند. [1]

وصيّت كردن براى هر مسلمانى، كارى پسنديده و ارزشمند است و رهبر بزرگ اسلام، 6 مى‌فرمايد:

«مَنْ ماتَ عَلى‌ وَصِيَّةٍ حَسَنَةٍ ماتَ شَهيداً» [2]

هركس پس از وصيت نيكويى جان سپرد، شهيد محسوب مى‌شود.

وصيّت كردن براى هركس و در هر شرايطى پسنديده و مستحب است، به‌خصوص براى كسانى كه به هر دليل، زمان مرگ خويش را نزديك‌

[1] . توضيح‌المسائل، مسأله 2694

[2] . بحارالانوار، ج 103، ص 200