كه به حالت معلّقه درنيايد. اين كار را اصطلاحاً «حقّ بيتوته» مى‌نامند كه به شكل‌هاى زير ضرورت مى‌يابد؛

الف- اگر مرد، يك همسر دائمى دارد، بيتوته حدّ معيّنى ندارد، ولى نمى‌تواند زن را به حالت معلّقه رها كند و حدّاقل بيتوته بنابر مشهور، هر چهار شب، يك‌بار است.

ب- اگر مرد، بيش از يك همسر دائمى دارد؛ وقتى نزد يكى از آن‌ها بيتوته كند، واجب است هر چهار شب، يك‌بار نزد ديگرى نيز بيتوته كند. [1]

چند مسأله‌

1- حقّ بيتوته براى همسر دائمى، محرز است و همسر موقّت، حقّ بيتوته ندارد. [2]

2- شرط وجوب نفقه همسر، نيازمندى او نيست؛ او مستحق نفقه است؛ گرچه جزو ثروت‌مندترين مردم نيز باشد. [3]

3- نفقه همسر بر نفقه ديگر خويشاوندان مقدّم است و مرد پس از تأمين نيازمندى‌هاى وى مى‌تواند به ديگر نزديكان خود انفاق كند. [4]

4- اگر مرد با داشتن امكان مالى، از پرداخت نفقه همسرش امتناع ورزد، زن حق دارد نزد حاكم شرع شكايت كند و از آن طريق، حقوق خويش را استيفا نمايد. [5]

1) . همان، ص 303-304، مسأله 1

[2] . همان، ص 304، مسأله 2

[3] . همان، ص 319، مسأله 19

[4] . همان، مسأله 20

[5] . ر. ك: تحريرالوسيله، ج 2، 319، مسائل 16-18