1- دائمى بودن زوجه؛ پس نفقه به همسر
موقّت تعلّق نمىگيرد.
2- تمكين زوجه در آنچه اطاعت شوهر لازم
است؛ پس زنى كه از اطاعت شوهر، تمرّد كند، حق نفقه ندارد. [1]
3- زوجه بر دين مقدّس اسلام پايبند
باشد؛ اگر زن مرتد شود، حقّ نفقه ندارد. [2]
4- اگر زوج يا زوجه به حدّى خردسال باشد
كه امكان كامجويى نداشته باشد، ظاهراً نفقه واجب نمىشود. [3]
- اگر زوجه با عذر شرعى يا عقلى در
برابر شوهر تمكين نكند، نفقهاش قطع نمىشود، مثل اين كه بهعلت عادت ماهانه،
احرام، اعتكاف واجب، بيمارى و مانند اينها تمكين نكند.
- اگر زوجه با اجازه زوج به مسافرت
برود، خواه واجب باشد خواه مستحب يا مباح، حقّ نفقه دارد. همچنين اگر بدون اجازه
زوج به سفر واجبى برود كه وقتش محدود است مانند حجّ واجب. [4]
3- بيتوته
مرد، مجاز نيست همسرش را به گونهاى رها
كند كه معلوم نباشد آيا شوهر دارد يا ندارد. زن را در اين حالت «معلّقه» مىگويند
و ضرورت دارد مرد بهقدر لازم به همسرش سركشى كند و شبهايى را نزد او بماند