يكى از مستحبّات مؤكّد، «عقيقه» است، يعنى كشتن شتر يا گاو و گوسفند و صدقه دادن آن به نيّت نوزاد.

مستحب است براى پسر، حيوان نر و براى دختر، حيوان ماده، عقيقه كنند و مستحب است عقيقه در روز هفتم ولادت انجام پذيرد و هرقدر تأخير بيفتد، استحباب آن ساقط نمى‌شود و از هنگام بلوغ تا آخر عمر بر خود شخص مستحب است عقيقه خود را بدهد و پس از مرگ او نيز بر بازماندگانش مستحب است از سوى او عقيقه تولّدش را بدهند.

عقيقه بايد حتماً حيوان باشد و صدقه قيمت آن كافى نيست و مستحب است ران حيوان را به ماما اختصاص دهند و در پخش آن به‌شكل خام يا پخته مخيّرند، چنان‌كه مى‌توانند آن را بپزند و دست‌كم، ده نفر مؤمن را به خوردن آن دعوت كنند و هرچه مؤمنان بيشتر باشند بهتر است و آنان پس از صرف غذا براى كودك دعا كنند. [1]

ج- دوران شيرخوارگى‌

مستحب است كودك از شير مادرش تغذيه كند؛ زيرا شير مادر، بابركت‌تر از شير ديگران است. مگر آن كه برخى جهات، مانند شرافت و طهارت شير ديگران يا خباثت مادر، شير ديگرى را در اولويت قرار دهد. [2]

دوران كامل شيرخوارگى، دو سال تمام (24 ماه قمرى) است و تا 21 ماه نيز مى‌توان آن را كاهش داد، ولى در صورت امكان و بدون ضرورت، نبايد بيش از آن كاهش دهند. [3]

[1] . همان، ص 311، مسأله 9-10

[2] . تحريرالوسيله، ج 2، ص 312، مسأله 14

[3] . همان، مسأله 15