اگر پدر و جد كودك، توان تأمين شير او را داشته باشند، بر مادر واجب نيست كودك را به‌طور رايگان شير بدهد، بلكه مى‌تواند در ازاى شير، اجرت مطالبه كند، ولى اگر كودك يا پدر و جد او تمكّن مالى نداشته باشند، بر مادر واجب است توسّط خود يا زن ديگرى، شير كودك را تأمين كند و مخارج او را بپردازد. [1]

اگر مادر، داوطلبانه حاضر شود مجّانى يا با اجرت كمترى كودك خود را شير دهد بر ديگران ترجيح دارد، ولى اگر ديگران با اجرت كمترى حاضر شوند كودك را شير دهند، پدر طفل، حق دارد او را به آنان واگذارد. [2]

در روايات متعدّدى از معصومين عليهم‌السّلام، آداب و رسوم و نكات مهمّى پيرامون شيرخوارگى اطفال بيان شده كه در اين‌جا به دو روايت از امام صادق عليه‌السّلام تبرّك مى‌جوييم؛

1- «الرَّضاعُ واحِدٌ وَ عِشْرُونَ شَهْراً فَما نَقَصَ فَهُوَ جَوْرٌ عَلَى الصَّبِىِّ» [3]

دوران شيرخوارگى [دست‌كم‌] 21 ماه است و هرچه از آن كاسته شود، بر كودك، ستم شده است.

2- امام به بانويى به‌نام امّ‌اسحاق- كه در حال شير دادن طفل خود بود- فرمود:

«يا امَ‌اسْحاقَ لا تُرْضِعيهِ مِنْ ثَدْىٍ واحِدٍ وَ ارْضِعيهِ مِنْ كِلَيْهِما يَكُونَ احَدُهُما طَعاماً وَ الاخَرُ شَراباً» [4]

اى امّ‌اسحاق! كودكت را از يك پستان شير مده، بلكه او را از دو پستان شير بنوشان تا يكى غذا و ديگرى نوشابه‌اش باشد.

[1] . همان، مسأله 11

[2] . همان، مسأله 12

[3] . وسائل‌الشيعه، ج 21، ص 455

[4] . وسائل شيعه، ج 21، ص 453