2- پدر

حقّ حضانت پسر پس از دوسالگى و دختر پس از هفت‌سالگى از آن پدر است و اگر مادر پيش از اتمام حقّ حضانتش از پدر جدا شود و ازدواج مجدّد كند، حقّ حضانت به پدر منتقل مى‌شود. [1]

با مرگ پدر، حقّ حضانت به مادر منتقل مى‌شود- خواه ازدواج كند يا نكندچنان‌كه اگر مادر در دوران حضانت خويش از دنيا برود، حقّ حضانت از آنِ پدر مى‌گردد. [2]

3- خويشان‌

با فقدان پدر و مادر، حقّ حضانت از آن خويشان كودك است و نخست به جدّ پدرى او مى‌رسد و اگر او يا وصىّ او نباشد، ديگر خويشان كودك- طبق اولويت ارثى- حقّ حضانت مى‌يابند و در صورت تعدّد و تساوى آن‌ها ميان‌شان قرعه انداخته مى‌شود. [3]

يك مسأله: حضانت با بلوغ و رشد [4] فرزند به پايان مى‌رسد و ديگر هيچ‌كس- حتّى والدين- حقّ حضانت بر او را ندارند، بلكه جوان، اختيار خود را دارد؛ خواه پسر باشد يا دختر. [5]

[1] . تحريرالوسيله، ج 2، ص 313، مسأله 16

[2] . همان، مسأله 17

[3] . همان

[4]منظور رشد عقلى و فكرى است به گونه‌اى كه فرد بتواند خود را اداره كند

[5] . همان، مسأله 18