ب- نطفه مرد از راه شرعى به‌دست آيد و توسّط غير شوهر، تلقيح شود، در صورتى كه مستلزم نگاه يا تماس حرام نباشد، جايز است و فرزند متعلّق به زن و شوهر است. [1]

ج- به‌دست آوردن نطفه مرد يا تلقيح، مستلزم كار حرامى باشد، در اين صورت، تلقيح، جايز نيست، ولى اگر انجام گيرد، فرزند، مشروع و متعلق به زن و شوهر است. [2]

د- بارورى زن با نطفه غير همسرش جايز نيست؛ خواه زن، همسر داشته باشد يا نه، و خواه زن و شوهر، اجازه بدهند يا نه و خواه نطفه از محرم آن زن گرفته شود يا نه.

در اين صورت، اگر تلقيح انجام گيرد و فرزندى به‌وجود بيايد كه بدانند نتيجه تلقيح است، بدون شك پدر اين فرزند، شوهر اين زن نيست. [3]

ه- ممكن است بر اثر پيشرفت علم و فن‌آورى، در آينده، بارورى مصنوعى تنوّع يابد از جمله؛

- نطفه مرد را از ميوه‌ها و حبوبات و امثال اين‌ها به‌دست آورند و به زن تلقيح كنند و از اين طريق كودكى به‌وجود بيايد؛ در اين صورت، فرزند از آنِ مادر است و به كس ديگرى تعلّق ندارد. [4]

- نطفه مرد را در دستگاهى شبيه ماشين جوجه‌كشى، پرورش دهند و فرزندى توليد شود، چنين فرزندى، تنها به مرد تعلّق دارد. [5]

- نطفه را از ميوه‌ها يا موادّ ديگر به‌دست آورند و در دستگاه پرورش‌

[1] . همان

[2] . تحريرالوسيله، ج 2، ص 621، مسأله 1

[3] . همان، مسأله 2-3

[4] . تحريرالوسيله، ج 2، ص 622، مسأله 6

[5] . همان