2/ 2- موادّ پليد و آلوده؛ خوردن چيزهايى كه ذاتاً نجس و پليد است و يا نجس و آلوده شده، تا زمانى كه نجس است، حرام مى‌باشد؛ خواه مايع باشد يا جامد. [1]

3/ 2- موادّ زيان‌بخش؛ خوردن هرچه كه براى بدن ضرر دارد، حرام است؛ خواه موجب هلاكت گردد مثل نوشيدن زهر يا موجب هلاكت ديگرى گردد مثل اين كه زن باردار مايعى بنوشد كه موجب سقط جنين شود و خواه سبب اختلال مزاج يا از كار افتادن برخى اعضا و حواس بدن شود، يا سبب گردد كه بدن، برخى نيروى خود را از دست بدهد. [2]

يادآورى؛ در حرام بودن مصرف موادّ زيان‌بخش، تفاوتى نيست بين اين كه خاصيّت هلاكت و ضرر آن قطعى باشد يا مظنون، بلكه اگر احتمال ضرر هم بدهد و اين احتمال نزد خردمندان قابل اعتنا باشد، مصرف مواد، حرام است؛ چنان‌كه فرق نمى‌كند كه ضرر و تأثير آن فورى باشد يا مدّت‌دار. [3]

4/ 2- موادّ دارويى؛ درمان و معالجه با داروهايى كه احتمال خطر دارند و حتّى گاهى خطرآفرين هم هستند، مجاز است به‌شرط آن كه تجربه و پزشك حاذق و متخصّص، گواهى دهد چنين دارويى در بيشتر اوقات اثربخش است.

هم‌چنين اگر دارويى، به‌طور قطع زيان فورى دارد، ولى با مصرف آن، خطر جدّى‌تر و زيان بزرگ‌ترى را از بيمار مى‌توان دفع كرد، مصرف آن جايز است. [4]

[1] . همان، ص 163، مسأله 1

[2] . همان، مسأله 2

[3] . همان، مسأله 3

[4] . تحرير الوسيله، ج 2، ص 163، مسأله 4