1- احترام متقابل‌

پيمان‌هاى زناشويى براساس علاقه و محبّت قلبى منعقد مى‌گردد و زن و شوهر با اين اميد كنار سفره عقد مى‌نشينند كه هيچ‌گاه از يكديگر جدا نشوند. چنين آرزويى، دست‌يافتنى است به‌شرط آن كه موجبات آن فراهم گردد و يكى از آن‌ها حفظ حرمت زوجين از سوى يكديگر است؛ رعايت ادب و احترام، نسبت به ديگران، علاوه بر ارزش ذاتى، ادب و احترام آنان را نيز برمى‌انگيزد، چنان‌كه عكس آن نيز صادق است و هركس نسبت به ديگران، بى‌ادبى كند، قهراً نسبت به او بى‌ادبى خواهد شد.

امام صادق عليه‌السّلام در مورد احترام به زن مى‌فرمايد:

«مَنِ اتَّخَذَ امْرَأَةً فَلْيُكْرِمْها فَانَّمَا امْرَأَةُ احَدِكُمْ لُعْبَةٌ فَمَنِ اتَّخَذَها فَلا يُضَيِّعْها» [1]

هركس زن بگيرد بايد به او احترام گذارد؛ چراكه همسر هريك از شما دلبر شماست و هركس او را برمى‌گزيند نبايد تباهش سازد.

و درباره احترام به شوهر نيز مى‌فرمايد:

«... سَعيدَةٌ سَعيدَةٌ امْرَأَةٌ تُكْرِمُ زَوْجَها وَ لا تُؤْذيهِ وَ تُطيعُهُ فى‌ جَميعِ احْوالِهِ» [2]

چه سعادتمند است زنى كه شوهرش را گرامى بدارد و او را نيازارد و او را در هر حال اطاعت كند.

[1] . بحارالانوار، ج 76، ص 85، ايران

[2] . مستدرك‌الوسائل، ج 14، ص 247