درس شانزدهم: اخلاق سازمانى [1]

پاره‌اى از رذايل اخلاقى وجود دارد كه گاه در ميان كاركنان يك سازمان رخنه كرده و موجب اختلال روابط صميمانه آنان مى‌گردد و با به مخاطره انداختن همدلى و اتحادِ موجود در بين كاركنان، سازمان را نيز در رسيدن به اهداف خود با مشكل روبه‌رو مى‌نمايد. سوء ظن و تهمت، غيبت، سخن‌چينى، ناسزاگويى، تملق و چاپلوسى و مانند آن، از اين گونه امور ضد اخلاقى هستند. از اين رو، بر كاركنان سازمان واجب شرعى و قانونى است كه روح خود را از اين قبيل رذايل اخلاقى، بپيرايند و به اخلاق حسنه اسلامى روى آورند. امام خمينى (ره) درباره ضرورت آراستگى نيروهاى نظامى به فضيلت‌هاى اخلاقى مى‌فرمايد:

آن قدرى كه در ارتش و در سپاه و در قواى مسلّح ديگر اخلاق كريمه لازم است، شايد در جاى ديگرى به آن انداره لازم نباشد. [1]

سوء ظن و تهمت‌

خداوند در قرآن كريم مى‌فرمايد:

(يا ايُّهَا الَّذينَ امَنُوا اجْتَنِبُوا كَثيراً مِنَ الظَّنِّ انَّ بَعْضَ الظَّنِّ اثْمٌ) (حجرات: 12)

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، از بسيارى گمانها بپرهيزيد كه پاره‌اى از گمانها گناه است.

امام صادق 7 از امام على 7 نقل كرده كه فرمود:

كار برادر دينى خود را بر بهترين وجه آن قرار بده، مگر آنكه دليلى به دستت آيد كه راه‌

[1] . كلمات قصار، ص 165