حكم شنيدن غيبت‌

«چنانچه غيبت حرام است، گوش‌كردن به آن نيز رفيق آن است در حرمت. بلكه از بعضى روايات ظاهر شود كه مستمع مثل مغتاب است در همه عيوب حتى وجوب استحلال و كبيره بودن آن ... بلكه از روايات بسيارى ظاهر مى‌شود كه ردّ غيبت واجب است.» [1]

كفّاره غيبت‌

منظور از كفّاره غيبت چيزى است كه غيبت را از بين مى‌برد. در اين باره به استفتاءات زير توجه كنيد:

س 1- اگر كسى غيبتى از شخصى كرده، همچنين تهمتى زده يا شنيده، در اين مورد بايد رضايت فرد غيبت شده و شخص تهمت زده شده را جلب كرد يا خير؟

جواب- لازم نيست، ولى بايد توبه كنند. [2]

س 2- چون بنده آگاهى نداشتم پشت سر يك روحانى غيبت كردم چه كنم تا گناهم بخشيده شود؟

جواب- توبه كنيد؛ ان‌شاءاللَّه قبول است. [3]

س 3- اگر فردى غيبت فرد ديگر را نموده آيا بايد براى توبه كردن از طرف مقابل طلب رضايت نمايد يا اينكه تنها استغفار كافى است؟ در صورت مانع بودن شرم و حيا چه بايد كرد؟

جواب- استغفار كافى است. [4]

س 4- آيا در «غيبت» استحلال واجب است؟ و بر فرض وجوب، اگر استحلال و تذكّر شخص غيبت‌شونده موجب ايذاء او يا كدورت گردد، آيا باز هم لازم و واجب است؟

جواب- غيبت كننده بايد توبه نمايد و بر او واجب نيست از غيبت شونده طلب حلّيت نمايد. [5]

[1] . چهل حديث، ص 315

[2] . استفتاءات، ج 2، ص 620

[3] . همان

[4] . همان، ص 621

[5] . همان، ج 3، ص 587-588، س 59