و شايسته آن است كه اظهار مظلوميت نزد كسى بكند كه اميد دادخواهى از او داشته باشد و همچنين در مقام شكايت نسبت به ستمى كه بر او شده سخن بگويد و زبان را به بيان عيب‌هاى ديگر نگشايد. [1]

سؤال- آيا بيان ظلم يا خيانت بعضى از مسئولين ادارات در برابر مردم جايز است؟

جواب. گزارش دادن ظلم به مراكز و مراجع مسئول براى پيگيرى و تعقيب بعد از تحقيق و اطمينان نسبت به آن اشكال ندارد و حتى اگر از مقدمات نهى از منكر محسوب شود واجب مى‌گردد، ولى بيان آن در برابر مردم وجهى ندارد، بلكه اگر موجب فتنه و فساد و تضعيف دولت اسلامى شود حرام است. [2]

ج- در هنگام مشورت‌

هرگاه كسى در پاره‌اى از امور زندگى از قبيل ازدواج، معامله و مانند آن با برادر دينى خود مشورت كند و او در مقام خيرخواهى از بعضى عيب‌هاى طرف مقابل پرده بردارد، به‌طورى كه اگر چنين نكند برادر دينى‌اش دچار ضرر و حرج مى‌شود، چنين سخنى غيبت محسوب نمى‌شود، مانند بازگويى عيب دختر و پسر در تحقيقات پيش از ازدواج و يا به هنگام به‌كارگيرى كسى در جايگاه‌هاى كليدى و امنيّتى كشور.

د- نهى از منكر

غيبت كردن به قصد نهى از منكر و با اجتماع شرايط آن مانعى ندارد؛ به اين معنا كه اگر كسى به قصد جلوگيرى از منكر غيبت كند و بدون آن غيبت، مقصود حاصل نشود، چنين غيبتى مجاز است. مانند آگاه ساختن نيروهاى امنيتى و انتظامى از جايگاه و اعمال خرابكارانه و منكرات.

[1] . ر. ك. كتاب المكاسب، شيخ انصارى، ص 40-41

[2] . رسالۀ اجوبة الاستفتاءات، ص 309، س 1390