درس سوّم: وجدان كار

منظور از «وجدان كار» اين است كه انسان در برابر كارى كه مى‌خواهد انجام دهد تعهّد داشته، آن را محكم و نيكو به اتمام رساند و خويشتن را در برابر آن مسؤول بداند. وجدان كار به اين معنا يكى از ارزش‌هاى والاى اسلامى است كه در روايات اسلامى نسبت به آن فراوان سفارش شده است؛ به عنوان نمونه؛

هنگامى كه ابراهيم- فرزند خردسال رسول خدا 6- در گذشت، او را در قبر نهاده، لحد را چيدند. پيامبر 6 روزنه‌اى در لحد مشاهده كرد و خود با قدرى خاك آن را پوشاند، سپس فرمود:

«اذا عَمِلَ احَدُكُمْ عَمَلًا فَلْيُتْقِنْ» [1]

هر گاه يكى از شما كارى انجام مى‌دهد، آن را محكم انجام دهد.

در جريان خاكسپارى «سعد بن معاذ» رسول خدا 6 شخصاً داخل قبر شد و لحد را با سنگ و خشت و گِل مرتب چيد، سپس قبر را با خاك پر كردند، پس از آن فرمود:

من مى‌دانم كه اين قبر به زودى كهنه و فرسوده مى‌شود، ولى خدا بنده‌اى را دوست دارد كه وقتى دست به كارى مى‌زند آن را محكم و اساسى انجام دهد. [2]

مقام معظم رهبرى- دام ظله‌العالى- نيز در پيام نوروزى خود در سال 1373 بر وجدان كار تأكيد فراوان كرده، آن را برنامه اساسى آن سال قرار داد و در بخشى از آن فرمود:

... هر كس و در هر كجا كه هستيم وجدان كار را در كارى كه بر گردن گرفتيم و تعهّد كرديم رعايت‌

[1] . بحارالانوار، ج 22، ص 157

[2] . وسائل الشيعه، ج 2، ص 884