هر نحو به كسى كه صلاحيت اطّلاع بر آن را ندارد بدهد يا آن‌ها را به نحوى از نقشه‌ها يا اسرار مزبور، مطلّع سازد يا به‌طور كلّى مرتكب عملى شود كه متضمّن قسمتى از جاسوسى باشد، نظر به كيفيّت جرم، به يك تا ده سال حبس محكوم خواهد شد. [1]

در ماده 4 همان قانون آمده است:

هر يك از مستخدمين ادارات يا مأمورين دولتى يا ساير اشخاصى كه به‌مناسبت مأموريت يا جهت رسمى ديگرى از اسرار مذاكرات يا مراسلات سرّى دولت يا تصميمات دولت راجع به امور نظامى از قبيل حركت قشون دولتى، مطلّع شود و اسرار مزبور را بدون اجازه دولت، عمداً به مأمورين دولت متخاصم بلا واسطه يا مع‌الواسطه ابراز نمايد، در حكم محارب است و در صورتى كه به دولت غير متخاصم بدهد، به حبس از سه سال تا ده سال محكوم مى‌شود. [2]

4- پرهيز از غيبت و تجسّس‌

غير از پيامبران و امامان و اولياى معصوم الهى، ديگران، كم و بيش، عيب و نقصى در اعضاى بدن، اخلاق يا رفتار آنان يافت مى‌شود كه ممكن است نهان يا آشكار باشد. خرد آدمى و شريعت الهى بر پوشاندن و استتار چنين عيوب اتّفاق نظر دارند و به صاحب عيب و ديگران- جز در موارد نادر و استثنايى- اجازه نداده‌اند كه با بازگويى آن‌ها اذهان و فضاى جامعه را آلوده سازند و شخص معيوب را تحقير كنند، از اين رو، كارهايى چون تهمت، غيبت، تجسّس، ناسزاگويى و ... حرام و ممنوع شمرده شده است. امام خمينى قدس سره در معناى غيبت فرموده است:

اگر [كسى‌] به قصد تنقيص و عيب‌جويى، كلامى پشت سر مؤمنى بگويد كه مطابق واقع هم باشد «غيبت» است. [3]

حرمت غيبت فى‌الجمله اجماعى، بلكه از ضروريات فقه است و از كباير و موبقات است ... از براى اين موبقه كبيره، در عالم غيب و سپس پرده ملكوت، صورت مشوّه‌

[1] - مجموعه كامل قوانين و مقرّرات (تعزيرات)، محمّدحسن وطنى، ص 312

[2] - همان، ص 311

[3] - استفتائات از محضر امام خمينى، ج 2، ص 619