را تهديد مى‌كند و مديران اسلامى بايد با شناخت كافى و جدّيت به مبارزه با آن بپردازند.

در اين جا با سخنان حكيمانه سرآمد مديران الهى، امام على 7 به كند و كاو آن مى‌پردازيم.

1- گرفتارى در دام شيطان: چاپلوسى كمند شيطان است‌كه تملّق‌گو و تملّق‌پذير را به‌دام مى‌اندازد و طعمه آن شكارچى ماهر مى‌كند، گرچه در ظاهر، متملّق اين كمند را مى‌گستراند؛

«حُبُّ الْاطْراءِ وَالْمَدْحِ مِنْ اوْثَقِ فُرَصِ الشَّيْطانِ» [1]

خوش داشتن تملّق و ستايش، از مطمئن‌ترين فرصت‌هاى شيطان است.

2- ترور شخصيّت: چاپلوس، با دروغ و دورويى، عمداً به تخريب شخصيّت ديگران مى‌پردازد؛ او نخست، تملّق‌پذير را ملعبه قرار مى‌دهد و او را به اوصاف و خوبى‌هايى كه ندارد مى‌ستايد؛

«مادِحُ الرَّجُلِ بِما لَيْسَ فيهِ مُسْتَهْزِءٌ بِهِ» [2]

كسى كه شخص را با اوصاف نداشته ستايش مى‌كند، در واقع او را به سخريه گرفته است.

و چنين كارى به نابودى كامل شخصيّت فرد مى‌انجامد كه به‌منزله سر بريدن با پنبه است؛

«مَنْ مَدَحَكَ فَقَدْ ذَبَحَكَ» [3]

هر كس تو را ستايش كند [در واقع‌] دست بر ترور تو زده است!

چنان كه پس از آب شدن يخ‌هاى دروغ و تملّق، چهره واقعى تملّق‌پذير براى ديگران نيز آشكار مى‌گردد و چاپلوس نيز رسوا مى‌گردد؛

«ايَّاكَ انْ تُثْنِىَ عَلى‌ احَدٍ بِما لَيْسَ فيهِ فَانَّ فِعْلَهُ يُصَدِّقُ عَنْ وَصْفِهِ وَ يُكَذِّبُكَ» [4]

از تملّق گفتن افراد بپرهيز؛ چرا كه كردارش، حقيقتش را روشن و تو را تكذيب و رسوا مى‌سازد.

[1] - شرح غررالحكم، ج 3، ص 396

[2] - همان، ج 6، ص 128

[3] - همان، ج 5، ص 158

[4] - همان، ج 2، ص 310

فهرست منابع

قرآن كريم‌

نهج‌البلاغه، فيض‌الاسلام.

آئين‌نامه انضباطى نيروهاى مسلّح جمهورى اسلامى ايران، اداره نيروى انسانى ستاد مشترك سپاه.

سآشنايى با علوم اسلامى، شهيد مطهّرى، دفتر انتشارات اسلامى، قم.

اجوبة الاستفتائات، آيت‌اللّه العظمى خامنه‌اى، دار النّبأ، كويت، 1415 ق.

استفتائات از محضر امام خمينى، دفتر انتشارات اسلامى، قم، 1372.

اصول كافى، كلينى، اسلاميّه، تهران، 1347.

امامت و رهبرى، شهيد مطهّرى، صدرا، تهران، 1365.

بحارالانوار، علّامه مجلسى، ايران.

تحريرالوسيله، امام خمينى، مطبعة الآداب، نجف.

ترمينولوژى حقوق، محمّدجعفر جعفرى لنگرودى، چاپ چهارم، تهران، 1368.

جواهرالكلام، محمدحسن نجفى، دار احياء التراث العربى.

چهل حديث، امام خمينى، مؤسّسه تنظيم و نشر آثار امام، تهران، 1371.

حديث ولايت، مجموعه رهنمودهاى مقام معظّم رهبرى، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى، 1375.

حقوق ادارى، منوچهر طباطبايى مؤتمنى، سمت، تهران، 1373.

رساله نوين، امام خمينى، ترجمه و توضيح عبدالكريم بى‌آزار شيرازى، مؤسّسه انجام كتاب، 1359.

روزنامه جمهورى اسلامى.

رويدادها و تحليل، بولتن داخلى سپاه.