مديران
در حيطه مسؤوليّتى خويش، جنبه نمادين و الگو رفتارى دارند و خواهناخواه سرمشق
زيرمجموعه خود قرار مىگيرند و رفتار پسنديده يا ناپسند آنان در زيردستان، تأثير
مستقيم مىگذارد. بنابراين بخشى از ضابطهمند شدن مجموعه به انضباط مدير بستگى
دارد و چنين معادلهاى، لازمه مديريت است. از آن جا كه شمارش همه موارد انضباطى،
غير ضرور و ناممكن است، در اينجا به برخى از موارد مهم اشاره مىكنيم.
1- آگاهى
از يگان تحت امر
فرمانده
معظّم كلّ قوا در اين باره مىفرمايد:
فرمانده
بايد از اركان و اجزاى مختلف حيطه مأموريت خودش دائماً با اطّلاع باشد؛ فرمانده
غافل، فرماندهاى كه نمىداند در بخشهاى مختلف فرماندهى او و تحت مأموريت او چه
مىگذرد، اين فرمانده قطعاً ناموفّق خواهد بود ... نمىشود قبول كرد از يك
فرماندهى، بىاطّلاعى و ناآگاهى از حوزه مأموريت خودش را. تلاش، خبرگيرى، سؤال،
خسته نشدن از اين قضيه و نظمپذيرى به معناى حقيقى كلمه [لازمه فرماندهى است.] ...
[1]
2- حضور
در حوزه مديريت
حضور به
موقع و فعّال مدير در گستره جغرافيايى و زمانى مديريت از مهمترين و شاخصترين
موارد انضباط است و تأثير بسزايى در انسجام و كارآيى يگان دارد. مقام معظّم ولايت
خطاب به فرماندهان مىفرمايد:
حضور
شماها در يگانهايتان واجب است؛ واجبترين كارها حضور شماست؛ فرمانده لشگر برود تا
سطح گردان، گروهان، مرتّب سركشى، بازرسى. [2]