«نيروهاى
مسلّح جمهورى اسلامى ايران، از بالاترين مقام تا پايينترين رده به وسيله
فرماندهان، رؤسا يا مديران- كه از طرف مقام معظّم فرماندهى كلّ قوا، فرماندهى يا
رياست يا مديريت دارند- مانند حلقههاى زنجير به هم پيوسته بوده كه در اصطلاح، آن
را سلسله مراتب گويند.» [1]
رعايت
سلسله مراتب در سازمان نظامى بهسان جريان خون در رگهاى بدن است و ضرورت آن نيازى
به هيچگونه استدلال ندارد و در كلّيه تشكيلات نيروهاى مسلّح؛
«فرماندهان،
رؤسا و مديران، مسؤول نظارت مداوم بر اجراى مقرّرات در سلسله مراتب رده مربوطه
مىباشند.» [2]
حضرت
آيتاللّه خامنهاى (حفظهالله) در اين راستا چنين مىفرمايد:
هر كسى
هر كجا كه قرار گرفته، نظمپذيرى او اينجورى باشد كه قاطعانه به زيردست خود از
روى فرماندهى فرمان دهد و از مافوق خود، فرمانپذير باشد؛ آن را عمل كند و عمل از
فرمان خودش را از زيردست بخواهد. [3]
سپس
بهعنوان مثال مىفرمايد:
سربازى
در جبهه جنگ، ممكن است به انگيزههاى مختلف، خودش را مجروح كند، امّا شما كه
فرمانده كلّ سپاه هستيد يا رئيس ستاد مشترك ارتش هستيد، بايد اين قضيّه را دنبال
كنيد؛ از فرمانده نيرويتان سؤال كنيد، او از فرمانده يگان سؤال كند. بايد اين
سلسله دائماً به كار بيفتد و درباره هر حادثه جزئى فعاليّت كند، مثل سلسله اعصاب
سالم بدن انسان. [4]