يكسويى
نيروهاى مسلّح با يكديگر و اتّحاد آنان با ملّت، خواسته دين و خِرَد است كه مسؤولان
و فرماندهان نظامى همواره بايد در ايجاد و تقويت و حفظ آن كوشا باشند. امام راحل
قدس سره در ضرورت موضوع مىفرمايد:
همكارى
قواى انتظاميه از واجبات شرعيّه است و متفرّق شدنشان خلاف شرع است. [1]
عقل ما و
ديانت ما و اسلام و همه چيز اقتضا مىكند كه ما، حالا وقتى بنا شد كه همه با ما
بدند، با هم خوب باشيم، طرفدار هم باشيم، ارتش طرفدار سپاه باشد، سپاه طرفدار ارتش
باشد و همه ارگانها طرفدار هم باشند؛ اين نخواهد ارتش را از بين ببرد، آن نخواهد
سپاه را از بين ببرد ... همه بايد با هم باشند. اين يك تكليف الهى است به عهده ما
و به عهده همه ملّت. [2]
حضرت
آيتاللّه خامنهاى نيز در اين باره مىفرمايد:
مسأله
وحدت نيروهاى مسلّح، يكى از واجبترين فرايض شماست، ما امروز به همه نيروهاى مسلّح
خود توصيه مىكنيم با تفاهم و صفا و مهربانى، در تمام مراحل نظامى، كارها را پيش
ببرند و اتحاد و يكپارچگى خود را حفظ كنند. [3]
ب- پرهيز
از گروهگرايى: عضويت يا همكارى نيروهاى نظامى در حزب، گروه، دسته و باندهاى رسمى
و غير رسمى، به هر شكلى كه صورت پذيرد، زهرى كشنده است و دير يا زود تشكيلات را با
انواع آفتها و از هم پاشيدگى تهديد مىكند و فرماندهان و مسؤولان، وظيفه دينى و
عقلى دارند كه سپاه را به شدّت از چنين آسيبى مصون بدارند، و گرنه به سپاه و
انقلاب و كشور خيانت كردهاند. بنيانگذار جمهورى اسلامى ايران در مقطعى فرمودند:
اگر ارتش
يا سپاه پاسدار يا ساير قواى مسلّحه در حزب وارد بشود، آن روز بايد فاتحه آن ارتش
را خواند؛ در حزب وارد نشويد، در گروهها وارد نشويد. اصلًا تكليف الهى-