رفاه‌طلبى، آفت مسؤولان مملكتى است كه هم دنيا و آخرت آن‌ها را به خطر مى‌اندازد و از اعتماد و ارزش آنان مى‌كاهد و هم آنان را از پويايى، ابتكار عمل، مديريت صحيح و اصولى بازمى‌دارد و سبب بروز فساد ادارى و مختل شدن امور مى‌گردد. به همين دليل بر مسؤولان و مديران عالى، ميانى و حتّى متوسط نظام اسلامى، واجب است اصل ساده‌زيستى را پيشه خويش سازند و از تجمّل‌گرايى به شدّت بپرهيزند، به خصوص در مورد بيت‌المال. امير مؤمنان و اسوه زاهدان در اين باره مى‌فرمايد:

«انَّ اللَّهَ فَرَضَ عَلى‌ ائِمَّةِ الْحَقِّ انْ تُقَدِّرُوا انْفُسَهُمْ بِضَعَفَةِ النَّاسِ كَيْلا يَتَبَيَّغَ بِالْفَقيرِ فَقْرُهُ» [1]

همانا خداوند متعال، بر پيشوايان حق، واجب كرده است خويشتن را با بى‌نوايان برابر نهند، مبادا تنگدستى، مستمندان را در فشار قرار دهد.

خرد انسان نيز حكم مى‌كند كه تا در ميان مردم- كه صاحبان بيت‌المال هستند- افرادى يافت مى‌شوند كه حتّى به نان شب محتاج‌اند، معقول و سزاوار نيست مديران و مسؤولان با بيت‌المال همين مردم به لوكس‌گرايى و تجمّل‌پرستى بپردازند و هرازگاهى، مبلمان، دكوراسيون، اتومبيل، ساختمان ادارى و مانند آن را تغيير دهند، فرش‌هاى گران قيمت پهن كنند، تابلو و گلدان‌هاى لوكس و زينتى فراهم نمايند، ظروف و وسايل نفيس را زينت بخش اتاق‌هاى خويش بنمايند و ... بنيانگذار جمهورى اسلامى و رهبر كبير انقلاب در اين باره مى‌فرمايد:

اگر بخواهيد بى‌خوف و هراس در مقابل باطل بايستيد و از حق، دفاع كنيد، و ابرقدرتان و سلاح‌هاى پيشرفته آنان و شياطين و توطئه‌هاى آنان در روح شما اثر نگذارد و شما را از ميدان به در نكند، خود را به ساده زيستن عادت دهيد و از تعلّق قلب به مال و منال و جاه و مقام بپرهيزيد. مردان بزرگ كه خدمت‌هاى بزرگ براى ملّت‌هاى خود كرده‌اند، اكثر ساده زيست و بى‌علاقه به زخارف دنيا بوده‌اند. آن‌ها كه اسير هواهاى پَست نفسانى و حيوانى بوده و هستند، براى حفظ يا رسيدن به آن، تن به هر ذلّت و خوارى مى‌دهند و در مقابل زور و قدرت‌هاى شيطانى، خاضع و نسبت به‌

[1] - نهج‌البلاغه، خطبۀ 200، ص 663